Μεταξύ άλλων, είδα αυτό εδώ: TRAILER.

Εύχομαι, προσεύχομαι, να είναι μια καλοπληρωμένη φάρσα. Γιατί αν είναι αλήθεια είμαι που είμαι στα πρόθυρα μετανάστευσης για λόγους οικονομικούς, θα φύγω 100% για λόγους πολιτιστικούς και αισθητικής. 

Το παραπάνω είναι ένα ''trailer'' για μια ''ταινία'' που ''γυρίζεται'' για την ''17Ν'' και μάλιστα ως ''διεθνής'' ''παραγωγή''. 

Μέσα σε 2μιση λεπτά, είδα ασπρόμαυρα πλάνα από το Δεκέμβρη του '08 και από φοιτητικά κινήματα του '06 και του '07, ως retro κοινωνικό background της δράσης της 17Ν (πρώτο έλεος). 

Είδα κάποιο μέλος της 17Ν να διαβάζει την Αγία Γραφή σε τρεμάμενο ύφος αλλά θρησκόληπτου φονταμενταλιστή (δεύτερο έλεος).

Είδα ένα μέλος της 17Ν να πετάει μια χειροβομβδία από το παράθυρο ενός ταξί και η χειροβομβίδα να σκάει πίσω από το ταξί ακριβώς, στην μέση του δρόμου, έτσι απλά (τρίτο έλεος).

Είδα τον Πασχάλη Τσαρούχα να περπατάει με ένα πιστόλι στο χέρι στο πεζοδρόμιο και να πυροβολεί ένα τύπο που επίσης προχωρούσε και έπεσε προς το πλάι από την σφαίρα (τέταρτο έλεος). 

Είδα στη μέση του δρόμου να γίνονται στατικού τύπου πυροβολισμοί ανάμεσα στην Αστυνομία και την 17Ν. Όρθιοι, ο ένας δίπλα στον άλλο πυροβολιόσαντο. Έτσι απλά (πέμπτο έλεος). 

ΕΙΔΑ ΤΟ LOGΟ ΤΗΣ 17Ν ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΝΤΑΛΦΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ (...) ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΡΗΞΗ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΜΕ MS PAINT.

Είδα όμως αληθινούς ηθοποιούς. Και φοβάμαι. Αλήθεια φοβάμαι.

Μεταγραφές

Βορίδης-Άδωνις πηγαίνουν ως ελεύθεροι στην Ν.Δ. που κερδίζει τις εντυπώσεις στις μεταγραφές και πάει για πρωταθλητισμό. Μετά από σοβαρές αποχωρήσεις, που έφτασαν να αμφισβητήσουν την δυνατότητα πρωτιάς στις επόμενες εκλογές (βλ. Καμμένος κυρίως που είναι σέντερ φορ ολκής) και την απομάκρυνση πολλών παιχτών, η Ν.Δ. αγοράζει από το πρώτο ράφι. Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να απομακρύνει πολλούς παίχτες, αυξάνονται τα σενάρια πολυμετοχικότητας και εντείνονται οι φωνές που καλούν το κόμμα να επενδύσει στις ακαδημίες και τον κομματικό του σωλήνα για να βγάλει νέα φιντάνια κάτω από νεότερους αρχηγούς. Ο ΓΑΠ συνεχίζει να κάνει την ίδια τοποθέτηση από τότε που είπε για δημοψήφισμα και μας λέει για τον πατέρα και τον παππού του και ότι πήρε μόνο ένα ρολόι. Ισχύει. Δεν πήρε απολύτως τίποτα άλλο. Δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση όλο το Παπανδρεικό δέντρο, αλλά είναι άξιο απορίας πως από τα σπερματοζωάρια του ΑΓΠ βγήκε κάτι τόσο άχρηστο, γελοίο και αστείο. 

Διάφοροι κλέβουν μουσεία ενώ η ΕΛΑΣ συνεχίζει την ιστορία με τις φωτογραφίες και της ρουφιανιές- βρήκαν λέει και στο Αγρίνιο υπόπτους που μπούκαραν σε γραφείο του βουλευτή Μωραίτη. Να δείτε που θέλουν να κάνουν την κουκούλα μόδα και να φοράμε όλοι- τέτοια εκστρατεία εμφάνισης ούτε στο καρναβάλι της Πάτρας.

Αλλά το πιο αστείο, το πιο σουρεάλ της ειδησεογραφίας είναι άλλο- πήγανε λέει τον μπάτσο που μπούκαρε στην Πάντειο στο αυτόφωρο. Και η αστυνομία έστειλε μια πληροφόρηση την οποία καταθέτω εδώ αυτούσια όπως την βρήκα στο alterthes.gr:

 Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, ο ειδικός φρουρός είχε μεταβεί στο πανεπιστήμιο και μπήκε στο χώρο για να πάρει μια φίλη του φοιτήτρια, αλλά έγινε αντιληπτός από φοιτητές, επειδή φορούσε το παντελόνι της στολής, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση. Από όλες τις δικαιολογίες του κόσμου και τις ''εξηγήσεις'' (ο τύπος σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες αυτόπτων που έχω μπήκε και έπαιζε τσαμπουκά σε ένα φοιτητή) η ΕΛΑΣ αποφάσισε να παρουσιάσει ότι ο τύπος είχε γκόμενα.  Όχι, μην ακούσω για υπερβολές και για ιδεολογία και ότι  ''καλλιεργούν'' την νοοτροπία στα αγάμητα και foreveralone της ΕΛΑΣ. Για να είσαι μπάτσος και να πας αυθόρμητα στο άσυλο και να πουλήσεις τσαμπουκά, σου λείπουν πολλά πράγματα, και ένα από αυτά είναι γκόμενα. Μπορώ να βάλω link 15 βιβλία σύγχρονης ψυχολογίας για να το αποδείξω. Και ακόμα και αν έχεις, δεν έχεις φοιτήτρια που διαβάζει στο Πάντειο. Από εκεί μπορεί κάποιος να δει το ψεύδος της είδησης. 

Αυτό που δεν κρύβει καμία κουκούλα

Η αστυνομία, μετά τις συζητήσεις για ''πορείες κατόπιν άδειας'' έβγαλε στην δημοσιότητα φωτογραφίες και αναζητά τους ρουφιάνους του σήμερα, διάφορα ανθρωπάρια-σαλιγκαροειδή που έχουν παίξει τον ρόλο τους κατα καιρούς, αφήνοντας στις σελίδες της Ιστορίας κάποιες στάμπες από την γλοιώδη βλέννα τους. Είναι προφανές το ''κάλεσμα στα σαλιγκάρια να βγουν'' που κάνει το υπουργείο προστασίας του πολίτη. Θέλει να πετύχει ευρύτερα αντανακλαστικά, ειδικά τώρα που έχουν πιεστεί  από την ξεφουσκωμένη ρητορεία των ''αντιεξουσιαστών'', όταν χάρη στα εναλλακτικά ΜΕ οι πραγματικοί προβοκάτορες ''κουκουλοφόροι'' αστυνομικοί είναι καθημερινή εικόνα. Εγώ βέβαια έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν είναι καν αστυνομικοί: Πιστεύω ότι είναι δημοσιογράφοι ή τουλάχιστον ''εργαζόμενοι'' του κάθε Αλαφούζου. Τέτοια θεαματικά πλάνα, φωτιές στα πιο άκυρα σημεία και στις πιο άκυρες στιγμές είναι υλικό για να φτιάξεις μνημονιακό δελτίο ειδήσεων περιοπής. Στο κάτω κάτω, τα γομάρια των ΜΑΤ εδώ και πολύ καιρό δεν χρειάζονται το παλιό κόλπο της ''αφορμής''. Υπάρχουν δεκάδες βίντεο που δείχνουν απροκάλυπτη και σαδιστική επίθεση σε ανθρώπους κάθε φύλου και ηλικίας.

Και ο κόσμος πλέον ξέρει. Παλιότερα, στα φοιτητικά κινήματα στα μέσα του 2000, σου λέγανε: ''γιατί δεν τους πετάτε απ'έξω τους κουκουλοφόρους;'' και ''γιατί σπάτε'' κλπ. Αν έλεγες για προβοκάτορες τότε θα σου λέγανε για θεωρίες συνομωσίας. Τώρα πια σε κάθε κτίριο που καίγεται πολύς κόσμος ''βλέπει'' τον ασφαλίτη ντυμένο στα μαύρα. Για όλα αυτά, η αστυνομία ''δημοσιοποιεί'' τις συλλήψεις (καθόλου τυχαίο και ένας μετανάστης και μάλιστα Παλαιστίνιος, ακριβώς επειδή θέλει να ξυπνήσει τα πιο ακραία αντανακλαστικά) και προβάλει ότι θέλει να ''μαζέψει'' και ζητά ''βοήθεια''. Τους άλλους ''γνωστούς-αγνώστους'' που περιμένουν στα λαγούμια τους. 

Σε ότι αφορά τώρα τους γνωστούς ''γνωστούς-άγνωστους'', είναι το κέντρο της προσοχής αλλά στην πραγματικότητα, κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Ο λαός είναι στο στόχαστρο: πρέπει να τρομοκρατηθεί, και όσοι τον τσιγκλούν με απεργίες και διαδηλώσεις να ''μαζευτούν''. Η τηλεόραση τους δείχνει, αλλά επειδή δεν θέλει να δείξει τα άλλα. Το ΠΑΜΕ τους βρίζει όλους, αλλά επειδή είναι ένα εύκολο πρόσχημα να μην πάει στο Σύνταγμα. Η αστυνομία παίζει πετροπόλεμο, επειδή θέλει να διαλύσει πορείες ολόκληρες. Οι πολιτικοί τους αναφέρουν, όπως η Ντόρα, επειδή θέλουν να αποφύγουν να αναμετρηθούν με το ερώτημα να απαντήσουν στον λαό που είναι απ' έξω. Ο λαός τους βλέπει, άλλοτε εκνευρίζεται με την εντελώς αστική ατομικότητα και ελευθεριακότητα των επιλογών τους, άλλοτε χειροκροτεί για μια σπασμένη τράπεζα, άλλοτε απορεί για το λόγο ότι τρέχουν πιο γρήγορα από αυτόν από την αστυνομία (να μην ξανακούσω ότι ''προστατεύουν'' στα κυνηγητά-όποιος τα γράφει να κατέβει σε πορεία. Και να μην ακούσω εξαιρέσεις, για τον κανόνα μιλάμε). Αλλά στην πραγματικότητα, δεν τον ενδιαφέρει αν θα σπάσουν ή όχι. Η ασφάλεια δηλώνει ότι τους ''ψάχνει'', αλλά το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να μπεις ανάμεσά τους και να τους παρακολουθήσεις. Η ανωνυμία σε αυτόν τον τομέα είναι όπλο του αντιπάλου. Η δημοσίευση φωτογραφιών έχει και αυτόν τον ''ιδεολογικό'' ρόλο- ενθαρρύνει και προμοτάρει όσο τίποτα άλλο τα τελευταία χρόνια (πέρα από ένα σχετικό νόμο απαγόρευσης) την κουκούλα. Γιατί άλλωστε να βγουν φωτογραφίες που εύκολα βρίσκει κανείς οπουδήποτε και αν κοιτάξει; Και πόσο προσχηματικό είναι να ζητάς τους ρουφιάνους να σου ''αναγνωρίσουν'' ένα τύπο με κουκούλα; 

Αν πω ''χρήσιμοι'' θα γίνω ΚΝίτης και αν πω ''η βία γεννά βία'' θα γίνω κλισέ, αν και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Θα πω όμως ότι η μεγαλύτερη νίκη του συστήματος αυτή την στιγμή είναι να μαζικοποιήσει ένα ρεύμα διάχυτης αντι-συλλογικής αντισυστημικής περιθωριοποίησης, πολιτικά αδύναμο αν και ζωηρό στο δρόμο. Μια τύπου μεταφορά του ''χούλιγκαν'' σε επίπεδο πολιτικής, όπου θα του λες ''ο καπιταλισμός και το Μνημόνιο να νικούν, και οι άλλοι να πάνε στο διάολο'' και θα οργίζεται. Το πιο βολικό δίπολο αυτή τη στιγμή είναι το Μνημόνιο ή Χάος, αυτό παίζουνε άλλωστε σε επίπεδο οικονομίας, αργά ή γρήγορα θα αναχθεί και σε πολιτικό πρότυπο. 

Στο ερώτημα λοιπόν που θέτουν στην αριστερά και το αν ''καταδικάζει τα επεισόδια'' δεν υπάρχει σωστή απάντηση- το ερώτημα είναι λάθος. Όσο η αριστερά απολογείται ή εξ'ίσου χειρότερα, φλερτάρει με την σύχρονη αυτονομία στην Ελλάδα (και για να μην οργιστούν αναρχικοί, ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω, αυτό που δεν ελέγχετε ούτε εσείς) και δεν ορίζει ένα αντιπρότυπο, πολιτικό κοινωνικό και αγωνιστικό, η αυτονομία θα διευρύνεται και θα παραμείνει η πιο media-friendly anti-media αντίφαση του κινηματικού γίγνεσθαι.

Ρε μάγκες, υπάρχει κανείς;

Διαβάζω για τις εκλογές. Θα γίνουν μεθαύριο, θα γίνουν Πρωταπριλιά, θα γίνουν το Πάσχα, θα γίνουν του Θωμά, θα γίνουν τον Ιούνιο, θα γίνουν όταν λήξει το τι θα κάνουν τα ποντίκια που εγκαταλείψανε το πλοίο που βουλιάζει, θα γίνουν όταν βγει μια αγία δημοσκόπηση που θα έχει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στο 45% (καλά τώρα), θα γίνουν όταν περάσουν 1-2 εφαρμοστικοί νόμοι. 

Θα πω κάτι, και ας σημειωθεί η ημερομηνία της ανάρτησης. Με τα δεδομένα τώρα, οι εκλογές θα γίνουν στα μέσα του 2013. Αλέκα, το κόμμα σου είναι έτοιμο για εκλογές, όπως είπες σήμερα, οπότε το καλό που σου θέλω το 2013, με ένα χρόνο σε ετοιμότητα, να ''γράψεις'' κάτι καλύτερο.

Αλλά θα πω και κάτι άλλο: Στην εποχή της ήττας, όση δυσαρέσκεια και αν φέρνει, δεν χάνει το ''αφεντικό΄΄. Χάνει ο λαός και οι δυνάμεις που θέλουν να είναι στο πλευρό του. Και όταν λέμε χάνουν, να γίνουμε πιο σαφείς: 

Η δυσαρέσκεια είναι και λίγο ανυπόμονη, όπως η προσδοκία. Θα έρθει, θα σου δώσει μια δημοσκόπηση που θα δείχνεις στα εγγόνια σου με περηφάνια (θυμηθείτε εκείνα τα 20% που χτύπαγε ο ΣΥΡΙΖΑ προ 3ετίας/4ετίας), αλλά αν δεν της δώσεις κάτι πίσω γίνεται τσουλήθρα και στο σκάμμα έχει τριβόλια. Θα προσπαθήσει να την βολέψει η δυσαρέσκεια, στον δύσκολο κόσμο, και καλά θα κάνει. Θα κλειστεί στον ατομικό της κόσμο και είτε θα καίει νεοκλασσικά γιατί ο Τσίλερ ήταν πράγματι μεγαλοεργολάβος και Βωβός και θα αποκαταστά την ιστορική απουσία κουκουλοφόρων τότε, είτε θα είναι στο σπίτι της και θα τρώει το σκατό που έχει κάνει παξιμάδι. Ή θα πάει και θα κάτσει σε επιλογές που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι μπορούν να βρουν απήχηση το 2012- βλέπε την Χρυσή Αυγή. Ή ακόμα χειρότερα, ο Κουβέλης.  

Ο Παφίλης ήταν πολύ θεός στην Βουλή, γούσταρα και εγώ ακόμα που ακούω μόνο Καμμένο. Τα έχωσε καλά ο τύπος, αλλά τι είπε; Τι είπε στο λαό; Πως θα κερδίσει ο λαός αυτός του Συντάγματος, άντε και αυτός ο λαός που έμεινε στην Ομόνοια; Του είπε ότι ο καπιταλισμός πέφτει. Και το ΚΚΕ θα είναι έτοιμο εκεί να τον κρατήσει κάτω. Μέσα. Για τον Τσίπρα δεν θα ήθελα να σχολιάσω. Πέραν το του γεγονότος ότι δεν είναι καλός και ουδέποτε ήταν, το να έχεις ακόμα και σήμερα αυτές τις Ευρωαγάπες είναι είτε κάλος είτε υπόγειο φλερτ με τον Κουβέλη.

Τελικά ρε μάγκες υπάρχει κανείς; Θα αμφισβητήσει κάποιος την πολιτική εξουσία εδώ και τώρα; Θα πει στον λαό ΠΑΜΕ, να κάνουμε ΑΥΤΑ; Θα πει 5 πράγματα για την οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής έξω από ευρώ, Ε.Ε., Μνημόνια, ΚΑΠ, ΓΑΠ, ΔΑΠ; 5 είναι αρκετά. Θα πει πως, που και πότε θα εργαστεί ο λαός για τον εαυτό του και όχι για ξεπληρώνει την κοιλιά του Πάγκαλου; Θα πει ότι έχουμε αυτόν τον ορυκτό πλούτο, αυτά τα προιόντα και αυτά τα μέσα για να χτίσουμε μια άλλη οικονομία; Θα πει πως να οργανώνεται ο κόσμος στην γειτονιά, το χωριό, την πόλη του για να την χτίσει όπως του αρέσει; Θα ορθώσει ένα πρότυπο ζωής, εργασίας, συναδελφικότητας, αλληλεγύησης, διασκέδασης, δημιουργίας; 

ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί, δεν σας τσουβαλιάζω, αλλά οι ημέρες της αμηχανίας μας είναι μετρημένες. Ας πάρει την πρωτοβουλία ο μικρότερος, ας την πάρει ο μεγαλύτερος, ας την πάρει ο ΣΥΝ όταν φάει χυλόπιτα από τον Κουβέλη που ως αριστερός των σαλονιών και με καλούς τρόπους, δεν θα καταδεχτεί να φλερτάρει για πολύ με τον Τσίπρα και τον Λαφαζάνη. Που, ακουγοντάς τους ξανά, θα έλεγε κανείς ότι ο ένας αδειάζει τον άλλο.

Η όπως και να έχει ήττα του ατομικού δρόμου και ο ήδη γνωστός ρόλος των ΜΜΕ

Το παρόν δεν είναι απάντηση στο ενδιαφέρον κείμενο που διάβασα εδώ, με τίτλο ''Η πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών ..'', αλλά με αφορμή αυτό. Κυρίως με αφορμή την απήχηση που φάνηκε να έχει και σε κόσμο της Αριστεράς, σε διάφορους αγωνιστές που το αναδημοσίευσαν και κάπως, κάπου βρήκαν τον εαυτό τους. Ας μην γελιόμαστε- το ρεύμα αυτό της ''μιας ζαριάς'' και της αναρχοαυτονομίας έχει βρει απήχηση, συσπειρώνει κόσμο και όχι μόνο ''άγρια'' νεολαία (sic) όπως στο παρελθόν. 

Θα πει κάποιος ότι είναι σημείο των καιρών και της ωμής κοινωνικής βίας που παράγει αντιβία, ότι είναι μια από τις μορφές της κοινωνικής οργής. Δεν αμφισβητώ τα γεγονότα που περιγράφει ο συντάκτης του άρθρου (αν και έχω μερικά άλλα παραδείγματα με το αντίθετο αποτέλεσμα), το κλάμα για τα νεοκλασσικά είναι αστείο και το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να έχεις κουκούλα να πετάξεις πέτρα είναι αυτονόητο. Όπως και το γεγονός ότι η αστυνομία ήθελε να ''καθαρίσει'' το Σύνταγμα ανεξαρτήτως αφορμής. Αλλά δεν είναι μόνο τα παραπάνω:

• Δεν είναι τυχαίο ότι η καλύτερη ''αντιδιαστολή'', το καλύτερο ''αντιπαράδειγμα'' για να υπερασπιστεί κάποιος τον α/α χώρο, είναι οι επιλογές του ΠΑΜΕ στις 12/2 και όχι μόνο, η Ευρω-λιγουρίαση του ΣΥΝ και οι συνολικές ανεπάρκειες της Αριστεράς.

• Δεν είναι τυχαίο ότι ο προβληματισμός διευρύνεται όταν μετά από ένα ακόμα μεγαλειώδες και ηρωικό ραντεβού του λαού στο Σύνταγμα, η αστική πολιτική βρίσκει τους αναγκαίους βουλευτές για να περάσει το Μνημόνιο και το ερώτημα στέκεται αμείλικτο: ''Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε;'' (Κάποιος πρέπει να το απαντήσει, οέο). 

Το ερώτημα ξαναγυρίζει στην αριστερά, ξανά και ξανά, τόσες φορές που είναι να απορεί κάποιος πόσα χαστούκια θα φάει για να σηκώσει το γάντι. Δεν έχει να κάνει με σωστές και λάθος γραμμές απλά- αν δεν είσαι αυτός που πρέπει να είσαι, στο ρόλο που πρέπει να έχεις, δεν έχεις λόγο να είσαι: Το αν και πως μπορεί ο συλλογικός αγώνας να φέρει αποτελέσματα παραμένει το σημαντικότερο ερώτημα και η παρακαταθήκη στην στράτευση του αγωνιζόμενου λαού είναι διακύβευμα. 

Αρνούμαι να δεχθώ, έχοντας ζήσει αρκετές στιγμές του κινήματος τα τελευταία χρόνια, την ηρωποίηση της ατομικής βίας. Την λογική της μιας ζαριάς στην τούρλα του σαββάτου. Κυρίως, γιατί όταν κατακάτσει το δακρυγόνο η ήττα έρχεται πιο επώδυνη- ακριβώς επειδή έρχεται ατομικά. Ακριβώς επειδή ήταν ένας, σε ένα δρόμο, ανώνυμος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Που ύστερα έτρεξε, χώθηκε πίσω από την αλυσίδα που έβριζε και ίσως χτύπαγε με ανάλογη βία. 

Το ποιοί φταίνε για την ''ήττα'' την επόμενη ημέρα δεν χρειάζεται άλλες επαναλήψεις, ως αποδεικτικό στοιχείο: Είναι τα ΜΜΕ και το κλάμα για τον Τσίλερ. Είναι τα γατζωμένα στις καρέκλες τους ανδρείκελα της εξουσίας. Αλλά όλα τα παραπάνω είναι η -ίσως- ορθή απάντηση σε ένα λάθος ερώτημα το οποίο επιστρέφει: Πως ο λαός θα βγει νικητής. Το να λέμε ότι δεν είναι αγώνας δρόμου ή δύναμης, αλλά αντοχής και στρατηγικής είναι πλέον κλισέ, ας πούμε όμως την αλήθεια:  

Πρέπει σήμερα η Αριστερά να ορίσει εκ νέου το πλαίσιο που θα κάνει την οργή, την αγανάκτηση και το ''Ως Εδώ'', δύναμη ανατροπής και δημιουργίας: Αυτό δεν είναι κλισέ. Αυτό δεν είναι οι ''εκλογές τώρα'' και η μετάθεση της νίκης στην Λαική Εξουσία-Σωτηρία που λέει το ΚΚΕ. Αυτό δεν είναι ότι ''εσείς καταστρέφετε την προοπτική της χώρας στο ευρώ'' που ωρύεται ο Τσίπρας. Αυτά είναι περισσότερο αιτίες να εκφραστεί η οργή με πυρκαγιά παρά με στράτευση.

Και τι είναι στράτευση; Η οργάνωση της πάλης και του αγώνα, η καθημερινή σύγκρουση της παρέμβασης, της όξυνσης, του να πείσεις ένα συναδελφο να απεργήσει ξανά (και ξανά), του να στηθείς στα χαράματα έξω από ένα μαγαζί για να συμπαρασταθείς στον απολυμένο, του να φέρεις τον γείτονά σου στην πλατεία που φοβάται με αυτά που ακούει, η καθημερινή αγωνία του να συζητήσεις ξανά και ξανά πως θα βρεις τα λόγια απέναντι στην τρομοκρατία του αστικού συστήματος, τα λόγια και τις πράξεις για να κρατήσεις ψηλά το κεφάλι του συναδέλφου που δεν έχει να πληρώσει. Κλισέ; Κλισέ. Αλλά αυτό είναι. 

Υπάρχουν δυνάμεις σήμερα που μπορούν όχι απλά να ξαναφέρουν την Αριστερά στον ρόλο που πρέπει να έχει, αλλά μπορούν να ξαναφέρουν την πολιτική και την συλλογική δράση εκεί που πραγματικά ανήκει- στον λαό και όχι στον εκφυλισμό του αστικού συστήματος. Να βγει θαρρετά και να μιλήσει για μια άλλη πορεία, έξω από την ΕΕ, με άλλη παραγωγή και κοινωνική δομή. Να αναμετρηθεί πιο θαρρετά με το ερώτημα της νίκης και να μην επενδύσει στην ήττα για να κάνει την διαμαρτυρία εκλογική δύναμη. Ότι και αν σημαίνει αυτό. Και ας σημαίνει ότι θα πρέπει με ανάλογη βία να σηκώσει το γάντι. Και θα το κάνει μαζί της ο λαός, γιατί θα ξέρει τι κάνει και τι θα χτίσει από την επόμενη. Γιατί σήμερα ένα τέτοιο μέτωπο της Αριστεράς θα μείνει και μετά τις 11:00 που έφυγε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το Σύνταγμα, τελευταία από όλους.

Όσο αυτό δεν προχωρά, τότε το κείμενο στην αρχή θα δικαιωθεί και ο επόμενος που θα εγκαταλειφθεί από τους αστικούς εκπροσώπους θα είναι η αριστερά. Η ήττα άλλωστε οδηγεί με μονόδρομο και μεγάλη ταχύτητα στον ατομισμό και ύστερα την αποθέωσή του. 

Αν αυτό όμως γίνει πραγματικότητα, δεν θα χρειάζεται κανείς κουκούλα για να ξηλώσει όλα τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Θα είναι το καθαρό πρόσωπο του περήφανου λαού.

Πορεία στην Πάτρα, 12/2

Καθυστερήσαμε λίγο γιατί από εκδηλώσεις σε πορείες, από πορείες σε πλατείες, από πλατείες σε απεργίες, από απεργίες σε 199 μοσχάρια που ψήφισαν την καταδίκη τους, κάπως βρεθήκαμε μακριά από το PC. 

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κάποιος, αλλά εν καιρώ και λίγα λίγα. Για αρχή ένα πολύ ωραίο video από την πορεία στην Πάτρα.

Ξεπούλημα της χώρας, τρεις ημέρες μετά

Την ώρα που ο Καρατζαφέρης ζητάει να μεταφραστεί το νέο Μνημόνιο στα ελληνικά για να μπορεί να το διαβάσει (όχι, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Καρατζαφέρης δεν ξέρει αγγλικά. Από άποψη δεν ομιλεί άλλην από την ελληνικήν και την αρχαίαν ελληνικήν αν θέλει να κάνει κανα κόλπο στην Βουλή. Το πρόβλημα είναι ότι στο κόμμα δεν έχει ούτε έναν να του το μεταφράσει) διάφοροι βουλευτές λένε ότι μάλλον δεν θα ψηφίσουν. Το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον, μετά τον Χρυσοχοίδη, όλοι θα το διαβάσουν, καλού κακού.

Το άλλο που λέει ο συμπαθέστατος Καρατζαφέρης είναι ότι θα βάλει την υπογραφή του και μετά θα προσβάλλει νομικά τους εφαρμοστικούς νόμους. Μια τέτοια παπαριά την ημέρα και θα παίρνει από 0,5% η Χρυσή Αυγή ημερησίως, μέχρι να περάσει το ΠΑΣΟΚ. 

By the way, το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που θα μείνει στην ιστορία ως το κόμμα με την πιο σκληρή, αταλάντευτη κομματική πειθαρχία των τελευταίων ετών. Βλέπεις στελέχη να κατεβάζουν μούτρα, να αυτομαστιγώνονται στις κάμερες, να βγάζουν δηλώσεις δακρύβρεχτης ποίησης για το τέλος της καριέρας τους, τον Πάγκαλο να φημολογείται ότι έχασε 2 κιλά αλλά το χεράκι θα το σηκώσουν όλοι. Πάλι. Και πάλι. Και να τους, στο 8%. Κάτι τέτοια βλέπει το ΚΚΕ και μουλαρώνει στο 10% + και περιμένει τις εκλογές. Από τον Αντρέα και έπειτα, να το βάλουν πλάτη ονειρεύονται οι άνθρωποι, που καιροί για ανοίγματα τώρα. 

Ζούμε μεγάλες ημέρες. Η Μεγάλη Διαπραγμάτευση, ο ηρωικός αγώνας του Αντώνη Σαμαρά, ο εκβιασμός του Καρατζαφέρη να επιβάλλει την ελληνική γλώσσα στις διαπραγματεύσεις, η αυτοθυσία του ΠΑΣΟΚ να σώσει την χώρα στο ιερό του καθήκον και φυσικά, φυσικά, η μεγάλη έφοδος του  πιο συμπαθητικού αρχηγού στην πολιτική σκηνή: Ο κύριος Κουβέλης και η ΔΗΜ.ΑΡ.. 

Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό. Όσοι θέλουν να το δουν, παίζει live στο mega.

Ενα φλουρί ψάχνει πισινό να μπει

Μπράβο. Και περισσότερο μπράβο σε όσους του κοινού απογοητεύτηκαν για αυτό το μεγάλο βλαστάρι της πολιτικής σκηνής και τα βάλανε με τον κόσμο που τον έδιωξε.  

Είναι συγκινητική η υποστήριξη του κόσμου για τον κ. Χρυσανθακόπουλο και το κόμμα του, το ΛΑΟΣ γιατί αναμφίβολα θα ήταν μέλος της μεγάλης διαπραγμάτευσης, από εδώ και στο εξής ονομαζόμενη ως Μεγάλη Διαπραγμάτευση, μελλοντικό ιστορικό σημείο αναφοράς, πιστό στα χνάρια του αρχαίου και νυν ελληνισμού και των μεγάλων μαχών που δίνει με τους ξένους κατακτητές. 

Η Μεγάλη Διαπραγμάτευση του 2012, που οδήγησε στο να σωθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός, με μικρό τίμημα τον 1ο τον 2ο και τον 3ο. Περιμένω με αγωνία να βγουν ντοκουμέντα των συνομιλιών και συναφή επικά άσματα, όπως το ''Σώπα όπου να ναι θα σωθεί κ' η παρθενιά μας''.

Η κραυγές των παρευρισκόμενων fan του Χρυσανθακόπουλου είναι μάλλον δικαιολογημένες. Ο αγαπητός και σπουδαγμένος στο εξωτερικό βουλευτής ήταν έτοιμος να κόψει το πρώτο κομμάτι στους εθνοσωτήρες γιατί όπως και να το κάνουμε, όλοι είχαμε από ένα κομμάτι σε αυτούς (ειδικά όταν ακούστηκε ότι φορολογούνται οι νικητές του φλουριού με 20%). Οι ''φασίστες'' που μπουκάρανε, όπως μπορεί να δει κάποιος σε σχόλια στο video κόψανε το πρώτο κομμάτι στους ανέργους. Κάτι τέτοιο είναι φυσικά απαράδεκτο, άνεργοι, άεργοι και μη παραγωγικοί να έχουν τον πρώτο λόγο στο φλουρί κόντρα σε αυτούς που σώζουν το δικαίωμά τους στην τεμπελιά και στην διασκέδαση. Γιατί η ανεργία, κατά τα λεγόμενα του Μόντι, πρέπει να είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα στον κόσμο, αν συγκριθεί με το ''βαρετό'' της μόνιμης εργασίας.

Ένα ιδιαίτερο μπράβο βέβαια και στον Χρυσανθακόπουλο, που αφού πρώτα κάλεσε τους παρευρισκόμενους να πάνε να τα πούνε στην πλατεία, ύστερα έτεινε το χέρι του, φεύγοντας, για να χαιρετήσει. Τέτοιοι gentlemen δεν υπάρχουν πια σε αυτόν τον τόπο.

Ξεπούλημα της χώρας, δυο ημέρες μετά

Πάνω από 1000 άτομα στην Πάτρα στην Απεργία αλλά και πάλι θα περίμενε κανείς κάτι περισσότερο. Ίσως επειδή πλέον οι πολιτικοί αρχηγοί διαπραγματεύονται σκληρά και σθεναρά υπάρχει μια σιγουριά και αυτοπεποίθηση για το μέλλον της χώρας. By the way, o Μπεγλίτης θέλοντας να είναι ειλικρινής, δήλωσε ότι έρχονται και άλλα μέτρα το καλοκαίρι, για να σωθούμε για 8η φορά. 

 Κατά τα άλλα, τίποτα το ιδιαίτερα ενδιαφέρον: Στο Σύνταγμα η αστυνομία χτυπάει, στην Πάτρα το ΠΑΜΕ διώχνει κόσμο των πλατειών από την πλ. Γεωργίου γιατί όταν κάνει συγκέντρωσει το ΠΑΜΕ η πολιτική καθαρότητα δεν είναι διαπραγματεύσιμη. 

Η αστυνομία είδε το κάψιμο της Γερμανικής σημαίας και αποφάσισε να ψεκάσει με χημικά την δυσφήμηση των εργοδοτών της. 

Κόσμος της πλατείας μοίραζε χαλαρά για μια συνάντηση ανέργων το απόγευμα, αλλά η καθοδήγηση του ΠΑΜΕ θεώρησε ότι υπάρχει οπορτουνιστικός κίνδυνος και αποφάσισε να διώξει όποιον δεν ασπάζεται τον σκληρό εκλογικό αγώνα για την λαική εξουσία. Ακούω κάτι σχόλια για ''ιδιοκτησιακή'' λογική του ΠΑΜΕ στην πλατεία- αηδίες. Με αυτήν την γραμμή του ΚΚΕ στην περίοδο, ο μόνος τρόπος να κρατάς συσπειρωμένη τη βάση σου είναι να μην την αφήνεις να δει κάτι άλλο.

Την ίδια στιγμή, ένας από τους μεγαλύτερους μαλάκες της πολιτικής σκηνής αποκάλεσε ''μ@@@κα'' τον δήμαρχο Αθηναίων για την εκδίωξη των αστέγων. Το πιο αστείο όμως είναι ότι ο Βουλγαράκης είναι πιο μάχιμος από την ΔΗΜ.ΑΡ..

Ξεπούλημα της χώρας, μια μέρα μετά

Την ώρα που θα σωθούμε για μια ακόμα φορά, αν δεν κάνω λάθος είναι η 7η κατα σειρά διάσωση, πολλά και ωραία συμβαίνουν στην πόλη της Πάτρας: 

• 300 νοματαίοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λαικές συνελέυσεις Πάτρας + ΕΠΑΜ έκαναν πορεία υπό καταρρακτώδη βροχή  σε ένα άδειο κέντρο. Διεπιστώθη παρουσία ΡΙΖΑ ενδεικτική, από αυτές που γίνονται απλά για να γραφτεί κάπου ότι διεπιστώθησαν.
• Το ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα βγαίνει 6ο κόμμα. Ο ΓΑΠ είναι ένας ιδιαίτερα υποτιμημένος πολιτικός. Αυτό που κατάφερε με το πλέον βαθιά ριζωμένο στους κοινωνικούς αρμούς κόμμα είναι αποτέλεσμα μεγαλοφυίας. 
• Και ενώ τα ΕΑΑΚ δίνουν μια κόντρα να μην δοθεί αύριο εξεταστική εν όψει της απεργίας, η ΔΑΠ αλαλλάζει έντρομη για την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου. Νιώθει ότι η κόκκινη γραμμή που τράβηξε ο Αντώνης είναι αρκετή.